بررسی راهبرد توسعه تجارت تعاملی ایران و افغانستان در چارچوب اصول تجارت خارجی اسلام

ایران و افغانستان هر دو به توسعه تجارت خارجی خود به‌عنوان یکی از عوامل اصلی رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی نیاز دارند. در شرایط کنونی که هر دو کشور درگیر محدودیت‌های تحریمی هستند، پرسش اساسی این است که از چه راه‌هایی می‌توانند تجارت دوجانبه را افزایش دهند و راهبرد مناسب برای افزایش تجارت دو کشور چیست؟
یافته‌های این تحقیق که با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از داده‌های کتابخانه‌ای انجام شده، نشان می‌دهد که با توجه به شرایط سیاسی و اقتصادی دو کشور و با درنظر داشت مقوله‌های مهمِ همسایگی، اشتراکات فرهنگی به‌معنای عام کلمه و هم‌مرزی طولانی، مناسب‌ترین راهبرد دو طرف برای توسعه تجارت دوجانبه، نوعی «تجارت تعاملی» است که در آن هر دو کشور می‌توانند نیازها و محدودیت‌های خود را از طریق تعامل با یکدیگر برطرف سازند.
این تعامل، هم از طریق زمینه‌های ارزشی و اصول راهبردی تجارت خارجی در اسلام و هم از طریق زمینه‌های اقتصادی و ظرفیت‌های تجاری طرفین، به توسعه تجارت دو کشور منجر می‌شود و نتیجه‌ای برد–برد را برای دو شریک تجاری رقم می‌زند. در این تجارت تعاملی، ایران می‌تواند با کمک افغانستان بخشی از تحریم‌ها را بی‌اثر کند و افغانستان نیز، که تجارت خارجی آن در وضعیت تدافعی در برابر تهدیدهای بیرونی قرار دارد، از تجارت با یک شریک تجاری مطمئن بهره‌مند گردد و تجربه‌ای از تجارت عادلانه و منصفانه داشته باشد.